Afbrotafræði er ein af undirgreinum félagsfræðinnar og styðst við aðferðir félagsvísinda til rannsókna á afbrotum og samfélagslegum viðbrögðum. Í þessum áfanga er farið í sjónarhorn og viðfangsefni afbrotafræðinnar. Skoðaðar verða mismunandi tegundir afbrota og afleiðingar þeirra. Unnið verður með spurningar eins og: Hvað eru afbrot? Eru sum afbrot verri en önnur? Af hverju fremur fólk afbrot? Er ástæða til að herða refsingar við afbrotum. Umfjöllun um afbrot, afbrotamenn og refsingar endurspegla siðferðishugmyndir og þjóðafélagsviðhorf. Því er lögð áhersla á að nemendur fjalli á gagnrýninn hátt um álitamál er tengjast fráviks og afbrotahegðun og viðbrögðum samfélagsins við þeim.
Félagsgreinaáfangi á 2. þrepi
Nemandi skal hafa öðlast þekkingu og skilning á:
samstöðu-, samskipta- og átakasjónarhornum afbrotafræðinnar
helstu hugtökum afbrotafræðinnar, s.s. frávik, stimplun og félagslegt taumhald
helstu tegundum frávika og afbrota
aðferðum sem samfélög beita og hafa beitt til að taka á afbrotum
sérstöðu afbrotafræðinnar og skyldleika hennar við aðrar greinar félagsvísinda
Nemandi skal hafa öðlast leikni í að:
afla upplýsinga um frávik og afbrot og viðbrögðum samfélagsins, greina þær og setja í fræðilegt samhengi
beita helstu hugtökum og kenningum afbrotafræðinnar
greina mismunandi tegundir afbrota út frá ólíkum sjónarhornum
nota fræðilegan texta á íslensku og erlendu tungumáli
Nemandi skal geta hagnýtt þá almennu þekkingu og leikni sem hann hefur aflað sér til að:
geta lagt mat á upplýsingar um frávik, afbrot og viðbrögð samfélagsins við afbrotum
tengja umfjöllun fjölmiðla um afbrot við sjónarhorn afbrotafræðinnar (hugtök og kenningar)
geta tjáð sig í ræðu og riti um samfélagsleg álitamál er tengjast afbrotum og viðbrögðum samfélagins við þeim
vita hvað felst í fræðilegum vinnubrögðum, kunna að leita að heimildum, meta gæði þeirra og vísa rétt í þær