Unnið verður áfram með þá færni sem nemendur hafa tileinkað sér í fyrri áföngum og lögð áhersla á alla færniþætti í náminu. Lögð er sérstök áhersla á bókmenntir frá 16. til 19. öld með það fyrir augum að nemendur geti tekist á við lestur texta frá þeim tíma. Einnig er lögð áhersla að nemendur verði læsir á fræðilega texta í hugvísindum til undirbúnings fyrir háskólanám, auki orðaforða sinn, bæti málvitund sína, lesi fjölbreyttar bókmenntir og þjálfist í ritun og munnlegri færni.
A.m.k. 9 feiningar á 2. (og 3.) þrepi
Nemandi skal hafa öðlast þekkingu og skilning á:
ólíkum viðhorfum og gildum og hvernig þau móta menninguna í þeim löndum þar sem tungumálið er notað
þverfaglegum orðaforða til markvissrar notkunar í námi og starfi
mismunandi afstöðu og túlkun bókmennta og dýpri merkingu texta
hugtökum í bókmenntafræði
mismunandi stefnum og straumum í bókmenntum
rithefðum sem við eiga í textasmíð, m.a. um inngang með efnisyrðingu, meginmál með vel afmörkuðum efnisgreinum og niðurlag
Nemandi skal hafa öðlast leikni í að:
lesa sér til fræðslu og/eða ánægju texta sem gera miklar kröfur til lesandans, ýmist hvað varðar orðaforða og uppbyggingu eða myndmál og stílbrögð í klassískum bókmenntaverkum
greina sögulegt, félagslegt, menningarlegt eða pólitískt samhengi í bókmenntatextum
leggja gagnrýnið mat á texta, listrænt gildi hans og mismunandi stílbrögð höfunda
átta sig á málfarsmun, mismunandi málsniði og stíl í töluðu máli og undirliggjandi merkingu, viðhorfum og tilgangi þess sem talar
nýta sér fyrirlestra, umræður og rökræður um efni menningarlegs eðlis
átta sig á mismunandi málsniði og stíl í töluðu máli og undirliggjandi merkingu, viðhorfum og tilgangi þess sem talar
tjá sig munnlega skýrt og hnökralaust um málefni sem hann hefur kynnt sér
skilja sér til gagns þegar fjallað er um flókið efni
Nemandi skal geta hagnýtt þá almennu þekkingu og leikni sem hann hefur aflað sér til að:
beita málinu af lipurð og kunnáttu til að geta tekið fullan þátt í umræðum og rökræðum þar sem fjallað er um persónuleg, menningarleg og félagsleg umfjöllunarefni í bókmenntum
flytja vel uppbyggða frásögn, kynningu eða greinargerð, draga fram aðalatriði og rökstyðja mál sitt nákvæmlega með dæmum og bregðast við fyrirspurnum
tjá tilfinningar, nota hugarflug og beita stílbrögðum, t.d. myndmáli og líkingamáli
skrifa texta með röksemdafærslu þar sem fram koma rök með og á móti og þau eru vegin og metin